De verzameling van Ab

Ab is verzamelaar van inktpotten en inktstellen. Hij vertelt hieronder wat meer over zijn verzameling. De hele verzameling inktpotten en inktstellen kun je bekijken op de volgende pagina?s van Verzamelaars.net.

In 1964 schafte ik mijn eerste inktpot aan. Wij waren in Japan. Toen wij in Osaka rondwandelden zagen wij een soort rommelwinkeltje en wij zijn gek op rommelwinkeltjes, want daar vind je de meest leuke dingen. Als wij op reis waren kochten wij nooit de geheide souvenirs, maar bij voorkeur een beetje oud gebruiksvoorwerp, wat wij bij dat land vonden passen. Nu is zo een rommel winkeltje is een uitgelezen plek om daar naar te zoeken. Ik zag een vreemd voorwerp, dat je kunt zien op de foto rechts.

Het was een vreemdsoortige pijpje met een soort bakje aan het einde. Als je het dekseltje van het bakje open draaide kwam, buiten de inhoud van het bakje ook de inhoud van het buisje vrij met daarin een soort penseel. Wij vroegen de eigenaar van de winkel waarvoor dit apparaat diende, maar helaas de man verstond alleen het Japans. Na wat heen en weer gebaren begreep de goede man opeens onze vraag en begon het kwastje uit de holle buis te halen, ging voor zo een Japanse banier met letter tekens staan en begon met zwierige gebaren met de droge kwast over de lettertekens te gaan. Ja nu begrepen wij het, want in het bakje zat een soort textiel balletje. Dat balletje werd met de Oost-Indische inkt vochtig gemaakt. Wij gaven de man te kennen dat wij begrepen hadden wat de bedoeling was. Met een groots gebaar liet hij de steel tussen zijn riem verdwijnen.

Op het eiland Kreta vonden wij ook een rommel winkeltje. Tot onze grote verbazing zagen we daar een gelijkwaardige constructie van onze Japanse inktpot, maar nu gewoon voor inkt en een schrijfpen.

Ik besefte mij ineens dat mijn kinderen nog amper wisten, hoe wij vroeger schreven, dus met pen en inkt, de ballpoint had inmiddels flink terrein gewonnen op de schrijf markt. Laat staan mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen die met gebruik van de computer zijn grootgebracht.

En inderdaad door deze twee voorlopers ben ik begonnen met verzamelen.


In de zestiende en zeventiende eeuw werd er alleen geschreven door hoge ambtenaren en de hogere dienaren van de kerk. De gewone burger was de schrijfkunst niet meester. Inkt en papier waren nog zeer kostbaar. Toen de eerste scholen in de achttiende eeuw ontstonden (zie het Openlucht Museum te Arnhem met de dorpschool uit Lhee ? Drenthe) werd daar weliswaar nog geschreven met griffel ? een rond geslepen stukje lei (steensoort) ? en de lei, een vlak stukje leisteen gevat in een houten lijstje. Pas aan het einde van de 19de eeuw werd door de gegoede stand gebruik gemaakt van ganzenveer of pen en inkt. Het gebruik van pen en inkt werd pas in het begin van de 20ste eeuw ingevoerd op scholen en bij de burger thuis. Het is dus ook begrijpelijk dat de meest fraaie inkt potten en inktstellen uit de begin periode stammen.



Mijn stamvader, geboren rond 1688, was tinnegieter in Deventer en afstammelingen tot in de vierde generatie (tot plm. 1845) waren tinnegieter. Ik wil niet beweren dat zij tinnen inktpotten hebben vervaardigd, maar de kans is groot, omdat in die periode de tinnen inktpot populair was, en door de gegoede burgerij graag werd aangeschaft. Ik heb een aantal fraaie exemplaren.



De foto's van mijn inktpotten zijn door mij gemaakt, het copyright berust daarmee ook bij mij.